Güzel Havalar

Ne diyordu halk şairi Orhan Veli:

Beni bu güzel havalar mahvetti

Böyle havada istifa ettim

Evkaftaki memuriyetimden.

Tütüne böyle havada alıştım,

Böyle havada aşık oldum;

Eve ekmekle tuz götürmeyi

Böyle havalarda unuttum;

Şiir yazma hastalığım

Hep böyle havalarda nüksetti;

Beni bu güzel havalar mahvetti.

Orhan Veli'nin en güzel şiirlerinden olan ve güzel havaların insanı kendine çeken etkisinden bahsedilen bu şiirde Güzel havaların insanı saran büyüsü anlatılır…

Sahiden de açık bir gökyüzünün ve  güneşli bir havanın insana verdiği güzel enerjiyi başka ne verebilir ki? İnsana sonsuzluğu anlatan ve ilahi olana daha çok yaklaştıran masmavi bir gökyüzü kadar büyülü olan çok az şey vardır hayatta.

Güzel bir bahar sabahı kuşların şarkılarıyla uyandığın günleri hatırla; gökyüzü, ufkun derinlerine kadar berrak ve sonsuz bir mavilikle uzanır. Maviliklerin arasında beyaz bulutlar bir kuş gibi süzülür.  Hafif yumuşak bir esinti yüzüne tenine dokunur... Yaşamak güzel şey be kardeşim dedirtir insana... Doğadaki her ses "yaşa!" diye fısıldar sana...

Andıkça sonsuz güzellikleri var edeni, bir kuş gibi hafifler yüreğinin içi...Sokaklar bambaşka bir renkle parıldar; insanlar daha nazik, gülümsemeler daha içten olur sanki...Sessiz bir şehirde kaybedilen maneviyatı ve bereketi bul yeniden güzel havalarda...Şehir canlansın eskisi gibi...Ruhlar yeniden dirilsin varoluş nidalarıyla...Silinsin karanlık gafleti sokakların...

Kaybettiğimiz ne varsa edebe, huzura ve saygıya dair yine buluşalım o kutlu meydanlarda...Kaldırımlarda usulca yürüyenler, parklarda güneşi hissederek kitap okuyanlar, çiçekleri seyre dalanlar, durup köşe camiinde namaz kılanlar, gençler, çocuklar, yaşlılar, içinde umudu ve gözlerinde parıltıyı taşıyanlar... Şehvetin, paranın ve egonun çıplak görüntüleri silinsin sokaklardan... Uzaklaşalım yıllar kadar ruhumuzu esir almış  şeytanlardan...Sokaklar güven, huzur ve ilahi neşeyle dolsun...Çocuklar mutluluk içsin huzur pınarlarından...

Kaybettiğimiz tüm güzellikler yine böyle bir havada geri gelsin bize... En sıradan anları bile unutulmaz kılan şey madde değil mana dolu yürekler olsun yine. Bir kahve içmek, dalgınca gökyüzüne bakmak, sevdiğin birini düşünmek, ilahi olanı sevmek, kitaplarla ve doğayla iç içe olmak normalleşsin... Gösterişin ve paranın çirkin sesi kesilsin...Silinsin cehaletin hayaletleri kaldırımlardan, doğrunun gücü geri gelsin...Tüm bunlar, bir bahar günü özel bir armağan gibi yine yeniden dirilsin... Rüzgarın nefesi katılaşan kalpleri temizlesin...denizin dalgaları coşkun coşkun vursun yine yüreklerimizin kıyısına... Yaprakların her kıpırtısı bir hikaye anlatsın masum olanı korumaya dair...Masum olmaya dair...Alıp götürsün güzel havalar hepimizi cennetin ılıman koylarına...

Söylenecek,  çok şey var da,  yürekleri  temizlemek  zor iş... Çitilemekle de çıkmaz ki mübarek yıkanmadan ilahi duygularla...Sözün özü ; Hava güzelse, çayın bardakta ya da  kahven fincanda bekliyorsa sıcacık... Yanındaysa sevdiklerin, ne gönül ne de yaşam borcun yoksa kimseye...Yaradana yakınsa yüreğin...Yaşamak güzel şey... Böylesine güzel havalara erişebildiysen ve vaktin varsa hâlâ güzel şeyler için durma...Daha çok sev insanı, daha çok yaklaş doğaya ve dua et Allah'a...Yaşamak taşsın gözlerinden...Bir türkü tuttur kaybolanlara dair...Yüreğinde yeniden yeşert yemyeşil ovaları...