Gökyüzü

Gökyüzü, bir hayal gibi uzar gider sonsuza. Bulutlar hayal gücünle şekillenerek dans eder. Gün doğarken gökyüzü, pembe ve turuncu tonlarıyla uyanır ve  yeni bir günün taze umutlarını taşır. Gökyüzü açık maviliğinde umudu saklar. Hüzünleri ve yalnızlığı eritir sonsuzluğunda. Kuşlar uçar gider başka diyarlara sonsuz maviliğin çemberinde. Özgürlüğü ve bambaşka bir dünyayı hatırlatır bizlere...Birgün uçup gideceğimizi bilerek yaşamak gerek bu dünya kafesinde . ..

Gece olur karanlığa bürünür gökyüzü soyunur tüm maviliğinden. Tüm kötülükleri, acıları saklar sonsuz siyahında.  Karanlıkta parıldayan inciler gibi aydınlatır geceyi her bir yıldız, bilinmeyen sırları açabildiğin bir dost gibi gülümser sanki uzaklardan.Yıldızlar, yüzyıllar boyunca insanlara rehberlik etmiş. Karanlıkta  bir yoldaş olmuştur. denizcileri karaya ulaştıran yıldızlar,  geçmişten bugüne yönlerini kaybedenlerin dostu olmuştur. Sadece yönlerini kaybedenlerin değil umutlarını yitirenlerin de yegane dostu olan yıldızlar, huzur verici bir samimiyetle uzaklıkları aşarak kalplere iner.

Gece olunca, ay yükselir tahtından  gökyüzünün taçsız kraliçesi gibi...Biz ölümlüleri selamlar ay yıldızların  etrafından... Düşün ki nice medeniyetlerin yükselişlerine ve çöküşlerine şahitlik etmiştir gökyüzünün sessiz şahitleri...Nice güçlü insanların ve asillerin, ölümüne tanık olmuştur... Her parıldayan yıldız tanesi gizli bir hikaye fısıldar kulağımıza; kaybolmuş aşkları,  unutulmuş hayalleri, sonsuzluğa uğurlanan sevgilileri, yok olan zenginlikleri anlatır bize. Bir gün, bizim de bir sır olacağımızı hatırlatırlar adeta...

Kimi zaman, gökyüzü gri bulutlarla kaplıdır, ama bilirsin ki, her fırtınanın ardından gökkuşağı doğar. Hayat da böyledir; karanlık anlar geçer, yeni umutlar doğar. Gökyüzü, hem bir kaçış hem de bir dönüşüm alanıdır; bakışlarımızı yukarıya çevirdiğimizde, hayallerimizin gerçek olma olasılığı doğar.